Mistrz międzynarodowy Zbigniew Doda
Najwybitniejszy szachista w historii naszego Klubu Zbigniew Doda, który urodził się 22.02.1931 r. w Poznaniu, zmarł 8.02.2013 r. także w Poznaniu; był jednym z czołowych polskich szachistów w okresie po II wojnie światowej. Z tajnikami królewskiej gry zapoznał się w wieku 9 lat, ale poważnie zainteresował się szachami dopiero po ukończeniu szkoły średniej. Odtąd poczynił szybkie postępy i w 1949 r. w Sopocie podzielił 4-6 miejsce na mistrzostwach Polski juniorów. W 1952 r. wygrał w Lublinie turniej ze 100 %-wym wynikiem i otrzymał tytuł kandydata na mistrza. W rok później podzielił 1-2 miejsce w bardzo silnie obsadzonym półfinale MP w Poznaniu, wyprzedzając wielu renomowanych mistrzów. Debiut w finale w 1953 r. nie był udany, ale dał mu pierwsze ważne doświadczenia i do 1978 r. wystąpił w finałach aż 21 razy. Dwukrotnie wywalczył tytuł mistrza Polski, zdobył w sumie 5 medali oraz 5 dalszych z drużyną KS LECH Poznań.
Medale w Indywidualnych Mistrzostwach Polski
| 1960 | Wrocław | srebrny medal |
| 1962 | Poznań | srebrny medal |
| 1964 | Warszawa | złoty medal |
| 1965 | Lublin | srebrny medal |
| 1967 | Szczecin | złoty medal |
Medale w Drużynowych Mistrzostwach Polski
Szachy klasyczne
1985 Międzybrodzie Żywieckie brązowy medal
1987 Jachranka złoty medal
1989 Łeba brązowy medal
Gra błyskawiczna
1970 Poznań srebrny medal
1971 Bydgoszcz brązowy medal
Inne najważniejsze osiągnięcia w karierze
Zbigniew Doda reprezentował barwy Polski na 7 Olimpiadach Szachowych w latach: 1960 (Lipsk), 1962 (Złote Piaski), 1964 (Tel Awiw), 1966 (Hawana), 1968 (Lugano), 1970 (Siegen) i 1974 (Nicea), zdobywając łącznie 52,5 pkt w 92 partiach (57 %); 27 razy reprezentował Polskę w meczach międzynarodowych, wystąpił w około 50 turniejach międzynarodowych.
Najważniejsze wyniki:
1960 Leningrad 6 miejsce (12 uczestników)
1961 Belgrad 5-12 miejsce (24)
1962 Berlin 8-10 miejsce (16)
1964 Jerozolima 4 miejsce (12)
1966 Polanica Zdrój 6 miejsce (15)
1967 Polanica Zdrój 4-6 miejsce (16)
1968 Wijk aan Zee 1 miejsce w turnieju mistrzów (16)
Bognor Regis 1 miejsce (52)
Polanica Zdrój 3-5 miejsce (16)
1969 Wijk aan Zee 7 miejsce w turnieju arcymistrzów (16)
Constanza 2-3 miejsce (15)
1970 Wijk aan Zee 7 miejsce w turnieju mistrzów (16)
1972 Ułan Bator 4-6 miejsce (12)
1975 Polanica Zdrój 3 miejsce (16)
1977 Čoka 1-2 miejsce (12)
1979 Subotica 3-5 miejsce (16)
1980 Courchevel 3-4 miejsce (16)
Za wyniki uzyskane w 1962 r. w Berlinie i na XV Olimpiadzie w Złotych Piaskach FIDE nadała Dodzie w 1964 r. tytuł mistrza międzynarodowego – IM. W 1969 r. w Wijk aan Zee był bliski wypełnienia normy arcymistrzowskiej, uczestnicząc w niezwykle silnym turnieju z udziałem 15 arcymistrzów czołówki światowej i zajął VII miejsce; zwyciężył wtedy Jefim Geller przed byłym mistrzem świata Michaiłem Botwinnikiem, Lajosem Portischem i Paulem Keresem. Najwyższy ranking w karierze Zb. Doda osiągnął 1.07.1971 r., gdy z wynikiem 2430 pkt. był wśród Polaków drugi, za arcymistrzem Włodzimierzem Schmidtem. Doda reprezentował pozycyjno-atakujący styl gry, ze szczególnym upodobaniem rozgrywał różne warianty obrony Benoni, w której miał na swym koncie kilka własnych, opublikowanych i uznanych analiz, i w której pokonał m.in. wybitnego jugosłowiańskiego arcymistrza Svetozara Gligoricia, w latach 60-tych XX wieku jednego z pretendentów do tytułu mistrza świata.
Tę partię można zobaczyć na stronie: S. Gligorić – Zb. Doda
W 1969 r., w trakcie arcymistrzowskiego turnieju w Holandii, Doda pokonał m.in. wybitnego arcymistrza z Islandii Fridrika Olafssona, który 9 lat później został wybrany prezydentem Międzynarodowej Federacji Szachowej.
Partia angielska
F. Olafsson – Zb. Doda, Wijk aan Zee 1969
1. c4 c5 2. Sc3 g6 3. Sf3 Gg7 4. g3 Sc6 5. Gg2 a6 6. 0-0 Wb8 7. d3 d6 8. Gd2 Sf6 9. Sd5 0-0 10. Gc3 e5 11. Sd2 S:d5 12. cd5 Cd4 13. Sc4 b5 14. Ga5 He7 15. Sb6 Gg4 16. We1 S:e2+ 17. W:e2 G:e2 18. H:e2 Ha7 19. b4 e4 20. Wb1 ed3 21. H:d3 W:b6 22. bc5 dc5 23. G:b6 H:b6 24. a4 Wb8 25. ab5 ab5 26. d6 Gd4 27. d7 Hd6 28. W:b5 Wd8 29. Hf3 W:d7 30. Gf1 He6 31. Wb8+ Kg7 32. Wc8 Wa7 33. Wc6 He1 34. He2 Hb1 35. W:c5 Wa2 36. Wc1 Hb3 37. Hd3 Hb2 i w tej beznadziejnej pozycji białe przekroczyły czas (38. Wc2 G:f2+).
Wysoki i przystojny, zawsze pogodny i dowcipny, dla przyjaciół – Zbyszek, był ulubieńcem kibiców szachowych; rozegrał niezliczoną ilość symultan, odbył wiele spotkań, wykładów, poświęcił setki godzin na analizy, przekazywał swoje niezwykle cenne rady i uwagi młodszym kolegom klubowym i innym miłośnikom szachów.
Janusz Woda